Voor wie het nog niet opgevallen was: De snelheid is er een beetje uit... Na mijn bergbeklimming vijf dagen geleden heb ik nog maar 3 dagen gefietst en in die 3 dagen heb ik slechts 250 kilometer afgelegd, met als dieptepunt vandaag met slechts 73 gefietste kilometers. Als het op dit tempo doorgaat dan heb ik nog precies 10 dagen nodig om in Rome te komen. Laten we het houden op een overschot aan afleidingen. Steden en landschappen die het verdienen om goed bekeken te worden. En laten die 10 dagen nou precies genoeg zijn om Rome te bereiken! Eigenlijk komt het einde best wel al heel erg in de buurt...
Het nadeel van dit rustige tempo is wel dat mijn lichaam heel erg de neiging heeft om elke gelegenheid aan te willen grijpen om uit te rusten. Na een dag veel geslapen te hebben aan het Comomeer heb ik ook in Milaan vele uren slapend doorgebracht in de mooie parken van de stad en heb ik ook gister aan het Gardameer nog uren samen met mijn badhanddoek en mijn leesboek van de avondzon genoten. En tijdens mijn vrije middag in Mantova vandaag was dat niet anders, hoewel er hier een tekort is aan gras en parken en een overschot aan nare kinderkopjes waar Ezel geen fan van is. Gelukkig hebben ze hier terrasjes. En mijn rug is blij als die de zon voorlopig niet meer hoeft te zien. Die loopt er niet zo fraai bij na op dag 1 al flink verbrandt te zijn. Mijn rugtas en mijn linkerschouder konden het altijd goed met elkaar vinden, maar nu even niet...
De komende drie dagen ga ik weer echt aan de fiets, met zo'n 300km te gaan tot Pisa en daarbij ook de eerste beklimmingen in de Apennijnen. Totaalstand vandaag is 1844km. En morgen naar de stad van de dure auto's!!!!
Laatste blik op de Alpen, die ga ik nu wel echt achter me laten.
Best een veel bevochten land, dat Italië.
Met overal torens.
En kastelen.
Mantova.
Met ook een kasteel (Palazzo Ducale)
Over de eeuwen gegroeid tot een enorm complex.
Net als ons Binnenhof maar dan wat minder goed onderhouden.
Maar wel indrukwekkend.
De Duomo.
En het Piazza Erbe.
En de Basilica, compleet omgeven met andere bebouwing.
En huisjes vlak langs het water.
Palazzo Te, toppunt van Renaissance architectuur.
En dan mijn eigen Palazzo en goede vriend van Ezel. Beetje kreupel maar gelukkig heb ik nog genoeg eendjestape.
