Met de fiets naar Rome: 30/06 dag 27 Orvieto

Zo nu en dan heb ik de neiging om wat overmoedig te worden. Beetje een rare karaktertrek van me. Af en toe betaalt dat zich uit en leidt dat tot leuke resultaten (zoals mijn dag winst op de planning) en soms acht ik mezelf vooral een stomkop en vraag ik me af waarom ik me niet gewoon bij het oorspronkelijke plan had kunnen houden. Wie niet waagt wie niet wint zullen we maar zeggen...

Feit is dat ik eigenlijk wel redelijk ben uitgefietst. Mijn lichaam is moe, de steden die ik heel graag wilde zien heb ik gezien, de hitte breekt me op en hoewel het landschap ontzettend veelzijdig en vaak ook adembenemend mooi is, kan ik geen heuvel meer zien. Echt niet. En al helemaal niet verspreid over drie dagen. Vandaar dat ik een poging heb gewaagd om drie dagen fietsen terug te brengen naar twee. 280 km in twee dagen fietsen in plaats van in drie... Best overmoedig toch?

Het resultaat van een dergelijk wild plan is dat ik vandaag 140 kilometer op de fiets heb gezeten en zo'n 12 uur nodig heb gehad om die af te leggen. Was ik niet al helemaal gesloopt dan ben ik dat nu wel. Bovendien is er hier een ontzettend gebrek aan campings met als resultaat dat ik nu in een hotel zit. Het allerergste is dat ik de hoop heb opgegeven dat ik morgen in één dag de laatste 140 km tot aan het Sint Pietersplein weg zal fietsen. Er moet gewoon nog teveel geklommen worden. Al met al was het een nobel streven.

Het doel is nu om morgen zo'n 100 km tot aan het Lago di Bracciano te fietsen. Van daaruit is het dan nog zo'n 35 km naar Vaticaanstad, waar ik dan donderdag hopelijk rond het middaguur aan kom om mij en Ezel persoonlijk te laten zegenen door de Paus, dat hebben we wel verdiend!

Ik heb vandaag overigens mijn oorspronkelijk geplande hoeveelheid kilometers overschreden. Had ik 2432 kilometers gepland staan, staat mijn tellertje nu op 2551.

Bijna bij de finish! Nog even doorbijten.